Zoals iedereen wellicht weet krijgt de alom populaire buxus de laatste jaren heel wat voor zijn kiezen. De meeste buxusplanten zien er slecht uit omdat ze aangevreten zijn door de buxusmot of de buxusrups. Deze beestjes laten niets van de eens zo groene buxus over en bestrijding is een lastig en intensief verhaal. Alsof dat nog niet genoeg is kampt de buxus ook met een uitbraak van diverse schimmelziektes, iets wat ook maar moeilijk is te behandelen. Een goed alternatief voor de buxus is dan ook de Japanse hulst. Deze plant vertoont veel overeenkomsten met de buxus maar is resistent tegen de buxusmot en buxusrups.
Verschil tussen de Japanse hulst en de buxus
De Japanse hulst is net als de buxus winterhard en verliest geen blad. Het kent eveneens een goede, volle vertakking en de groene blaadjes hebben een fijne structuur. Net als de buxus is de Japanse hulst zeer geschikt om te snoeien, in iedere vorm. Het staat elegant in een sierpot en kan in de volle grond zowel solitair als in een haagvorm aangeplant worden. Zowel de buxus als de Japanse hulst gedijen beiden even goed op iedere standplaats. Maar er zijn ook verschillen tussen de Ilex crenata, de Latijnse benaming voor de Japanse hulst, en de buxus. Allereerst kent de Japanse hulst een bloeiperiode waarin – bij sommige soorten – kleine, witte bloemetjes verschijnen. Naderhand maken deze plaats voor zwarte besjes waar vogels erg dol op zijn.
Kalkgrond en zure grond
Waar de buxus houdt van kalkrijke grond geldt dat voor de Japanse hulst niet. Deze plant houdt van zurige grond die goed doorlatend en lekker luchtig is. Om de grond wat zuurder te maken kunt u bij het aanplanten rododendrongrond toevoegen en de Japanse hulst jaarlijks voorzien van organische mest. Kiest u toch voor de buxus dan kan er extra kalk worden toegevoegd om de groei te stimuleren. We begrijpen dat het lastig kiezen is tussen de Japanse hulst en de buxus. Over het algemeen kunnen we stellen dat de Japanse hulst in vergelijking met de buxus net wat meer voordelen heeft.